Elke dag gaat het leven z'n gewone gangetje voor véle mensen.. Maar voor véél andere mensen is die éne dag net het grote STOP-sein aan het einde van de weg.. Ze nemen niet de tijd om naar links en rechts te kijken.. Ze blijven gewoon staan, machteloos, lusteloos, leeg..
Ze staren voor zich uit, blik op oneindig.. En een hart dat stilletjes aan in stukken uiteen valt.. In honderd, duizend, miljoenen stukken..
Het heengaan van iemand die je graag ziet, waarvoor je je eigen leven zou geven..
-
Scherven
Ooit één geheel, een mooie eenheid in die éne wereld.
Een plotse verandering, een onverwachte wending.
PLOTS
Géén geheel, niet één, twee, ontelbare deeltjes, leeg zonder elkaar.
De gloed die zij voorheen verspreidden, lijkt een vergeten schaduw in de nacht.
De afstand is overbrugbaar, maar de kracht ontbreekt, op dit moment.
De woorden ontbreken om de scherven te lijmen, want woorden hélen, woorden maken één.
Ik spreek vandaag niet, en morgen evenmin. Ik wacht, tot een nieuw geheel. Wanneer woorden terug raken.
-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten