De warme zonnegloed die mijn hart verwarmt en mijn lichaam omarmt..
Verdwijnt bij het binnendrijven van het duister..
Alleen kilte, koel, droog, niets dat mijn ziel verwarmt.
Ik staar naar de golven en ik luister..
Niets is wat ik hoor, niets is wat ik zie
De golven worden meegezogen in de eindeloos groter wordende put
Mijn gedachten willen mee, meedwalen tussen de vergeten herinneringen
Ze laten zich meevaren op de laatste golven, die al protesterend toch worden opgeslorpt
Opgegeten, door het grote niets.
Op de bodem van de put, waar niets zou mogen zijn, herleven mijn gedachten, ontwaken mijn herinneringen..
Ik denk, ik voel, ik leef, maar ik kan niet terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten